20 yılı aşkın süredir dikiş mesleğinin içindeyim. Normal bir meslek okulundan erkek, kadın ve çocuk dış giyim terziliği, yani mesleğe göre gerçek bir modacı derecesi ile mezun oldu.
"Elegant" şirketinin lüks stüdyosunda dağıtıldı. Sovyet zamanlarında Kryvbas'ta böyle bir devlete ait şirketimiz vardı (Olkhovskaya'nın notu: daha doğrusu, birinci sınıf atölyeler ağı).
Kazanılan - bir kuruş. Ve dikmeyi bilmediği için değil - fiyatlar dilenciydi.
90'larda Elegant yok oldu ve evde çalışmaya başladım. Evin size ait olması ve ulaşım açısından elverişli olması iyidir.
Şirket çok düşük bir fiyata ekipman satıyordu. Bir istasyon vagonu, bir overlokçu, mankenler (erkek ve dişi), bir demir ve biraz stok aldım.
O zamanlar kaliteli bir hisse elde etmek imkansızdı. Borca girdi. Kayınvalidem ödemeye yardım etti.
Şimdi kızım ve kayınvalidem küçük ev atölyemde benimle birlikte çalışıyor. Lüks yaşamıyoruz, ama dedikleri gibi diğerlerinden daha kötü değil.
Ukraynalı tasarımcılarımız moda dünyasındaki olayları ve öfkeyi takip ediyor. Koleksiyonlarının izlenimlerini tarif edecek düzgün kelimeler bulamıyoruz.
Eskiden “giysi tasarımcısı” diye bir meslek yoktu. Bir modacı vardı ama yine de bu kategorinin kazanılması gerekiyordu! Hem eğitimi hem de iş deneyimini ve yetkililer altındaki "sapmaları" dikkate aldılar.
Bir arzu olmasına rağmen büyümek için zamanım olmadı, çünkü “Zarif” ayrıldı ve böyle bir kategori alacak hiçbir yer yoktu. Ve böylece hayatının geri kalanında 5. kategorinin terzisi olarak kaldı.
Kendim hakkında, her şey öyle görünüyor. Başka bir hikaye anlatmak istiyorum.
Daha sonra bir meslek okulunda okudum ve ustamız bizi bir moda tasarımcısına geziye çıkardı. Sergey Byzov. Çılgınca heyecanlandık.
Herkes stilleri veya en azından koleksiyonunun bir parçasını kopyalamak istedi!!! Hepimiz hemen onun seviyesine ulaşmak ve moda tasarımcısı olmak istedik!
Sonra biz yeşil kızlar, belirsiz yaştaki mütevazı, yuvarlak omuzlu teyzelerden oluşan bir ekibin bu muhteşem kıyafetleri Krivoy Rog “asilliği” için diktiği gerçeğine dikkat etmedik.
Böyle teyzeler olacaktık. Ve bu tavan.
Anlaşıldı. Biz Kimiz? Eksik ailelerden gelen çocuklar, erken yaşta annelerin son güçleriyle “çektiği” çocuklar... Ve o en büyük enstitünün rektörünün oğlu, zengin, nüfuzlu ve saygın bir insan.
Birine çamur atmak istediğimi sanmayın ama iki şey söylemek istiyorum.
Birincisi: başlangıçta, başlangıçtaki şanslar eşit değildir. Ebeveynler hayatta bir şey başaramadıysa, çocukların şansı otomatik olarak azalır.
Sergey Byzov'un bir enstitüsü var (Olkhovskaya'nın notu: Bence eğitimle ilgili - o bir mimar), kendi tasarımına ve soyadına göre inşa edilmiş bir Moda Evi. Meslek okullarımız ve "sızdıran ceplerimiz" var.
İkinci şey: tasarımcının arkasında her zaman "çılgın" fikirlerini somutlaştıran çok yetenekli kesiciler ve terzilerden oluşan bir ekip vardır.
Geçenlerde Byzov'un Moda Evi'ni ziyaret ettiğimi hatırladım ve şöyle düşündüm: “Onu neden duyabiliyorsun? ve terzileri şimdi nerede?” Modasının geçtiğini duydum. Çok yazık. O gerçekten yetenekli bir insan.
Mektubun yayınlanmasını kabul ediyorum.
UV ile. Anna.
Viber'daki topluluğuma katılın...
