İlk dikiş makinem, büyükannemin mermi şeklinde mekiği ve manuel tahrikli "Singer"ıydı.
Bu makinenin "kahramanca" olduğunu söylemeliyim: Sovyet imparatorluğunu üç kez geçti. Önce Çin sınırındaki Blagoveshchensk'ten Ukrayna'nın Kirovograd bölgesindeki Znamenka'ya, ardından Novosibirsk'e ve son olarak Krivoy Rog ile Ukrayna'ya dönüş.
Annem de bu "Şarkıcı"yı dikmeye başladı, ancak 1972'de "güzel bir gün", büyük bir cilalı kaide ile "Martı" satın aldı.
MUTLULUK oldu! "Zigzag" ve birkaç satır daha!
Muhtemelen Sovyet teknolojisinin bu mucizesine de sahip oldunuz?
"Çayım" bana iyi geldi. Ne dikmedim! Elbiseler, montlar, oyuncaklar, çantalar, ceketler, kabanlar, pantolonlar… Her şey!
Ancak zaman geçti, "Martı" nın birçok parçası yıprandı ve mekanikler giderek daha sık bir şekilde onun üzerinde büyülendi.
90'larda “yurt dışına açıldık” ve oradan çeşitli mallar aktı. Ve onlarla birlikte "yelken" ve "en sevdiğim Çinliler" - 51. sınıfın Sovyet endüstriyel overlok tipine göre Çin'de yapılan bir overlok.
Onu satın almak için pahalı müzik aletleri satmam ve müziği unutmam gerekiyordu.
Bir overlok satın alarak kendi küçük işinizi kurabilirsiniz ...
“Martı” ve “Çin” (“51.” demeyi sevmiyorum) 2007'ye kadar bana “sadakatle” hizmet etti.
Yeni teknolojiler geldi, farklı işleme yöntemleri gerektiren yeni kumaşlar ortaya çıktı ve 22. sınıfa benzer bir ev tipi dikiş makinesi, bir halı kilidi ve bir endüstriyel evrensel dikiş makinesi aldım.
Sevgili okuyucuların kafasını karıştırmamak için kasten pullara isim vermiyorum.
Onları nasıl seçtiğimi anlatayım.
İtiraf etmeliyim ki, şehrimdeki tüm mağazayı dolaştım ve bazı sonuçlara vardım.
Sonuç bir. Önde gelen dikiş ekipmanı üreticilerinin fiyatları benzer modellerde çok az farklılık gösterir. Ve aynı fiyata sahip makinelerin fonksiyonları ve hatları da neredeyse aynı.
İkinci sonuç. Bir şirket mağazasına hangi markanın daha iyi olduğunu sorduğunuzda, her zaman daha iyi bir çizgiye sahip olduklarını ve makinenin "kalın diktiğini" söylerler. Rakiplerin daha kötü makineleri sorulduğunda, her zaman daha kötü bir çizgileri olduğunu söylerler. Çizgileri karşılaştırırken, kalitenin aynı olduğu ortaya çıkıyor.
Sonuç, daha küçük bir dizi hat ve ayarlamaya sahip pahalı dikiş makineleriyle ilgili üçüncü sonuçtur. Bu pahalı makinelerin nasıl daha iyi olduğunu sorduğumda (sonuçta, bu fiyata çok daha büyük hatlara sahip bir makine satın alabilirsiniz), bana cevap verdiler -
1) "metal iğne altı plakası",
2) "dikey mekik",
3) "iç kısımdaki metal parçalar",
4) "kalın diker".
Her "avantajı" ayrı ayrı analiz edeceğiz.
Birincisi metal bir iğne altı plakasıdır. Aslında tüm ev tipi dikiş makinelerinde iğne altı platin metaldir. Plastik, bu plakanın önünde bulunan bir kapak olabilir. Sadece böyle bir makinem var. Ve bunun beni rahatsız etmediğini söyleyeceğim, tam tersine. Örneğin, ürünün altını karmaşık bir çizgi ile dikiyorum (soldaki fotoğraf) ve alt ipliğin en görünür yerde bitmemesi benim için önemli. Mekik takımını örten kapak şeffaf, masura da şeffaftır. İplik tüketimini izleyebilir ve masurayı zamanında değiştirebilirim.
Kapağın gücü hakkında şüpheler varsa, onlar da haklı değildir. Gerçek şu ki, “saptırıcı iğneli” ev tipi dikiş makineleri daha kırılgan bir yere sahiptir. Evet, evet ... iğne milinin takıldığı yer! Kumaşı istemeden çekerseniz, çok ağır bir ürün alıp baskı ayağının altından çevirirseniz, iğne milini hareket ettirmeniz olasıdır.
Yani HERHANGİ bir ev tipi dikiş makinesine basmak, çekmek, itmek, kuvvet uygulamak MÜMKÜN DEĞİLDİR. Dikey bir mekikleri ve iğne plakasının önünde metal bir kapağı olsa bile.
İkincisi dikey bir mekik. Yine çizgi daha iyi diyorlar ama ben farkı göremedim. Endüstriyel bir makinede, mekik dikey olarak, bir evde - yatay olarak bulunur. Her ikisi de iyi çalışır ve düz bir çizgiyi gözle ayırt edemezsiniz.
Üçüncüsü, içindeki metal parçalar. "Martı" - "Sovyet mühendisliğinin bir başyapıtı" nı hatırlayın. Bu makine HER ŞEYİ dikti ve plastik parçaları vardı. Buna rağmen aileme 30 yıldan fazla hizmet etti ve bunlardan 20'si çok acımasızca sömürüldü. Bu arada, modern ev tipi dikiş makinelerinde çok az plastik var ve metal parçalar gerçekten oldukça dayanıksız.
Ve en ilginç nokta - makine kalın diker. Yukarıda söylediğim gibi, (iyi bir hayattan değil) evdeki "Teagull" üzerindeki her şeyi dikmek zorunda kaldım: şifondan kışlık montlara ve deri eşyalara. Sonuç: İğne milini “çıkardım”. Ve bunu etkileyen kumaşın kalınlığı değil (ayağın kalkması arttı), ürünlerin ağırlığıydı.
İğne mili, elbette, makineden tam anlamıyla yırtılmadı, sadece hareketli bağlantı elemanları hafifçe büküldü ve gevşetildi. Bundan, zikzak daraldı ve güzel çizgilerin geri kalanı hiç çalışmayı bıraktı. Zamanla, bir zikzak ve diğer sanatsal çizgiler elde etmek için iğne milini değiştiren sözde "krakerler" de yıkıldı.
Elbette “çay” “kurtarıldı” - tamirci tüm “krakerleri” çıkardı ve iğne mili montajını “iyileştirdi”.
Böylece, dikişli kumaş paketinin kalınlığının “ana kötülük” olmadığı, değişen iğne mili olan bir makine için ürünün ağırlığının daha tehlikeli olduğu ortaya çıktı.
Arabaları nasıl seçtiğime dönelim.
Bütün hırdavatçılar geçinip satıcılar sinir krizi geçirince tam zamanlı tamirci olan ve garanti dışı onarımlar için başvurma imkanı olan bir mağazaya yerleştim. Daha sonra bana hiçbir faydası olmadı. Ya da belki de işe yaramadı çünkü tamirci kadrodaydı ve ticaret katı için yeni arabaları “üreten” oydu? ..
Kısacası, ödemeye hazır olduğum bir fiyata ev tipi bir dikiş makinesi seçtim. Kullanmadığım 66 dikişi ve üç iliği var.
Ayrıca, ilmekler hakkında da söylenmelidir: sadece ince kumaşlar için uygundurlar ve kalınlık farklılıklarının olduğu yerlerde çalışmazlar. Bu, tüm ev makinelerinde.
Overlok. Japon yapımı bir halı seçtim ama fonksiyonların çoğunu kullanmıyorum. Benim "jap", 15 tür dikişi özelleştirmenize izin verir. Bunlardan ikisi örme (3 ve 4 iplik), dört overlok (2 ve 3 iplik), iki dikiş ile 
rulo dikiş (2 ve 3 iplik), zincir dikiş, overlok dikişli zincir dikiş çeşitleri ve dört kapama dikişi.
Sonuç olarak, normal üç iplikli overlok dikişi (Şekil 1) ve dört iplikli “örme” dikişi (Şekil 2) kullanıyorum. Çok sık olarak dümenli üç iplikli bir dikiş kullanırım (Şekil 3 ve son fotoğraf).
Dikişi birkaç kez kullandım, çünkü bu dikiş için halı kilidinin yeniden yapılması gerekiyor. Bu oldukça uzun bir süre (eğer ustaca yapılırsa 15 dakika). Ve sorun şu ki, bir ürünü iki kez dikmek için yeniden inşa etmeniz gerekiyor. Çok elverişsiz ve sonra ürün fabrika gibi oluyor, bu da beni çok rahatsız ediyor.
Bu yüzden, iyi çalışmasına rağmen, bir kapak kilidi seçimini başarısız buluyorum.
Şimdi seçseydim, kenarlı, örgülü ve dikişli bir overlok alırdım. Ve çok triko dikersem ayrı bir dikiş makinesi alırdım. Fiyatına göre toplamda benim halım kadar olur diye düşünüyorum. Gerçi belki satın almazdım ama çift iğneyle idare ederdim...
Endüstriyel bir evrensel makineyi nasıl seçtiğimi anlatmaya devam ediyor.
Geçmişime küçük bir ara vereyim.
Fabrikada çalışırken tüm ürünlerimi şu şekilde diktim: Öğle yemeğinden hemen önce dere boyunca yürüdüm ve farklı operasyonlarda çalışan kızlara ürünün “düğümlerini” dağıttım. Beş dakika sonra topladım, ütüye taşıdım ve tekrar dağıttım. Yarım saat içinde ürün hazırdı. Tek zorluk, ipliğin gerekli ipliklerle dikildiğini ve gerekli cihazların kurulup konfigüre edildiğini (örneğin, kenar dikmek veya boru dikişi için) tahmin etmenin gerekli olmasıydı.
Konfeksiyon fabrikamızdaki ekipmanın harika olduğunu söylemeliyim. Üniversal makinelerde pnömatik baskı ayağı kaldırma sistemi, otomatik iplik kesici bulunur, sırt dikişi otomatik olarak ayarlanır... Üst kumaş konveyöründen bahsetmiyorum! Teknik değil - bir rüya!
Tabii ki ev için bir makine seçerken ideale olabildiğince yakın olmasını istedim. Ancak, normalin maliyetini 4-5 kat aşan idealin maliyetinden utandım. Bu nedenle, “sarı” düzeneğin 22. sınıfının bir analoguna karar verdim. Seçimden pişman değilim.
Bütün paltolarımı onun üzerine diktim (sağdaki fotoğrafa bakın).
Paltolar ve kürk mantolar - benim desenlerim
Kadın mont Kürk mont ceketler pelerin
Dikiş ekipmanına aşina olmayan bir kişinin şu soruyu sorması muhtemeldir: neden az miktarda iş ile endüstriyel bir makineye ihtiyacınız var?
Endüstriyel bir evrenselin tüm avantajlarını sırayla listeleyeceğim.
İlk avantaj: hız. Benim makinemde 2500 rpm hızda dikiş yapabilirsiniz. 5000 ve hatta 7000 hıza sahip makineler var. Ancak evde ve bireysel terzilik için bu hızlar kullanışlı değil. Ek olarak, yüksek hızlarda çalışma, endüstriyel masanın kurulumunda artan gereksinimler getirir. Maksimumu sıkarsam, masaya küçük şeyler iliştirilmiş bir çekmece çıkarmam gerekir. Ve 7 bin için bence daha ciddi amortisörler ve makinenin kendisinin ayarlanması gerekecek.
İkincisi: makineye profesyonel armatürler takma ve örneğin kenarlarda veya alt kenarlarda hız olanaklarını kullanma yeteneği.
Üçüncüsü: bir endüstriyel makinenin "manşonunun" erişimi, ev tipi bir makineninkinden daha büyüktür. Bu, büyük parçaların dikilmesini kolaylaştırır. Örneğin, kışlık montum (yakasını taklit kürkle çevirdiğimde), ip çevrildiğinde “kolun” altından zar zor geçti. Ve "ev" kesinlikle kırılırdı.
Dördüncüsü: promstol - makinenin "kafasının" devamıdır ve büyük ürünler için çok uygundur.
Beşinci: güvenilirlik - gövde dahil metal parçalar, iğne milinin sapmaları tasarım tarafından SAĞLANMAZ.
Altıncısı: Ayağı bir diz kaldırıcı ile kaldırmak da endüstriyel bir makineyi ev tipi makineden ayırır. Bununla birlikte, ayaktaki yay çok sıkıdır, bu nedenle manuel olarak kaldırmak sorunludur.
Ve "evrensel" ortaya çıkan gelişme - tavaya yağ dökülmesi. Çok rahat. Ürünü lekelemez. Makinenin “kafasının” ev elektrik şebekelerine uygun bir motor ve endüstriyel bir masa ile hemen satılması da uygundur. Çok basit! Özel göreviniz için bir teknik seçin. Ne diktiğinizden ve hangi hacimlerde ilerleyin.
İyi şanslar!
Viber'daki topluluğuma katılın...
